Kerstfeest met papa & co!

Zo, na twee weken tijd gehad te hebben om uit te rusten, was zondag toch echt de tijd aangebroken om de hele delegatie van dierbaren op te halen in San Jose. Dit zijn Herman mijn pa, Marian zijn vriendin en Jac haar broer, en, last but not least..... Ruth, mijn lieve, reislustige en avontuurlijke vriendin! Langzaam druppelden we allemaal binnen en hebben we de kerst doorgebracht in San Jose, waar we verwelkomd werden met handen vol confetti in ons gezicht, en ook de straten vol lagen met deze ¨sneeuw¨. Heel apart! De dag van vertrek naar Bocas ging Ruth met de bus en wij heel decadent met het vliegtuig, lekker snel dachten we. Maar nee hoor, net voordat we werden omgeroepen om in te checken, werden we het vliegveld uit gebonjourd want er was een bommelding. Even leek het erop dat Ruth met haar cheap-ass bus eerder zou aankomen dan wij met onze belachelijk dure vlucht, maar uiteindelijk hebben we haar op het nippertje verslagen, wat een gezeur. En wat een geklungel hier in Bocas bij de aduana, die zijn helemaal niet uitgerust voor internationale vluchten en het werk dat daarbij komt kijken, maargoed lekker rustig aan, welkom in Panamà! Natuurlijk zijn we ff gaan kijken hoe mijn fietsen erbij stonden en hebben we zelf een ijzeren ros in gebruik genomen. Eerste aktie was een ritje richting Bocas del Drago, en onderweg zijn we los gegaan en hebben we allerlei planten uit de berm gerukt die we natuurlijk daarna in de tuin geplant hebben! Leuk! In Bocas hebben we het rustig an gedaan, lekker lummelen thuis, een beetje de omliggende eilandjes bezocht en natuurlijk een boottochje gemaakt met de Catamaran van die foute duitser Marcel. Heerlijk was het! Ook hebben we Oud & Nieuw doorgebracht in Bocas. Daar later fotos van!

Bocas Bicis

Oef poef! Moe, maar heerlijk om weer terug te zijn in de wervelstorm die altijd op Bocas heerst! Even een vrij weekje genoten en nu langzaamaan weer aan het werk!Probeer een verfrissend windje door mijn fietsen-bedrijfje heen te blazen. Heb nieuwe bikes besteld in Costa Rica en heb een mooie flyer laten platificeren. Dat was nog wel ff een avontuur, mijn tripje naar Limon, Costa Rica. `s Morgens moest ik op de valreep nog Vincents fiets meegeven die op de laatste seconde nog het vliegtuig in werd gehezen. Door deze toestanden miste ik mijn boot, waardoor ik dikke vertraging opliep. In Limon was het de bedoeling dat ik simpelweg het geld zou overmaken, maar die klungel van de fabriek stuurde me tot vier keer toe foute facturen met allerlei raadselachtige nummertjes, dus dat schoot helemaal niet op. Ik zag mijn plan om in een dag terug te reizen in rook opgaan... Uiteindelijk toch tot het juiste bedrag gekomen en ik blij naar de pin. Was me ff ontgaan dat je maar 3 keer op een dag mag pinnen en dan ook nog eens on-europese bedragen. Dus moest ik zowiezo blijven om de volgende ochtend het restant te pinnen. Maargoed, ik liep daar dus met hangende schouders in Limon rond en besloot chinees te gaan eten in een super foute cantina ¨Kings¨ genaamd. Het eten was lekker, niks mis mee. De ellende begon toen ik het donkere slangenhol dacht te verlaten en het licht weer in wilde stappen. Ik moest een dronke lapzwans passeren, die nietsvermoedend een groene jongen tussen mijn poezelige tenen en slippertje plantte.... jak, blèèèh. Te ranzig, echt heel goor. Gelukkig was ik bijna bij het hotel om die gorigheid af te wassen, en tot mijn grote vreugde viel ik binnen tijdens een episode van de Simpsons, dus mijn leed was snel geleden. Lag ik daar in mijn doorgezakte vogelnest tv te kijken, hoor ik ineens buiten allerlei trommels, kwam er een optocht lang, een desfile noemen ze dat. Ik mezelf uit bed gehesen en over de ballustrade gehangen. Dit soort optochten geven mij altijd een enorme brok in mijn keel en ik word er hardstikke emotioneel van, zo geweldig en opzwepend is die muziek, zo nu niet anders. Nog een extra gevoel van geluk overviel me toen ik zag dat een super-rasta met dreads in zijn baard, en met groezelige kleren als een van de vele daklozen van Limon, de weg vrijmaakte voor de optocht, die al danzend iedereen uit de weg zwaaide met zijn stok. Vervolgens begon het uit het niets te gieten, en ging de desfile gewoon onder een afdak staan waar ze onverstoorbaar verder gingen. Was ik ineens toch wel in mijn nopjes met mijn tripje Limon! En door dit oponthoud heb ik dus ook tijd gehad om mijn flyer te plastificeren. Hij is wel weer cool geworden vind ik, met de fotos en het logo komt ook goed tot zijn recht! Ja ja, ben tevreden. Nu alleen nog de ware werker vinden, die echt van aanpakken weet en geld maakt voor ons beiden, die is tot op de dag de revue nog niet gepasseert, maargoed, dàt gebeurd zowiezo weinig in de regel. Dan verwacht ik ergens vandaag een telefoontje van de schilder, om het over een billboard te hebben. Dat gaat gewoon een zonsondergang worden, zo mooi als je ze alleen op televisie ziet, maar toch echt voorkomen hier op Bocas del Drago! Maargoed, dat zien jullie dan wel weer! Verder komen Herman, Marian en Jac hierheen, en natuurijk die Rrruthje! Wat een feest!