Zo, Carnaval reeds lang weer achter de rug, en klaar voor het volgende avontuur: Mariska en Ijla komen eraan! Yahoo! Vanmorgen miste ik gewoon op een haar na de boot. Mijn werkelijke boot bleek ik al gemist te hebben, maar een aardige Fox-collega wilde net wegvaren met zijn groep en toen mocht ik met hun meevaren, en ook maar gelijk mee met de bus totaan San Jose! Prima geregeld! In San Jose ben ik snel naar het hostel gesprint en mijn spullen gedumpt, en op naar het winkelcentrum, ofwel de mall!! Een van de nadelen van Bocas is dat het zo klein is en er op een winkel na, niks fatsoenlijks te winkelen valt, dus een stad eens in de zoveel tijd is voor een vrouw gewoon noodzakelijk. Heb dus binnen no-time een broek, rokje, shirtje en slippers op de kop getikt! Helemaal blij ben ik ermee. Was zowiezo heerlijk om Bocas te verlaten deze ochtend. Sinds ik terugkwam in november, ben ik twee keer in Costa Rica geweest, maar verder dan Limon was ik niet gekomen, en beide uitstapjes stonden in het teken van het aanschaffen van fietsen. Dat is dit keer eigenlijk voor een gedeelte niet veel anders, want ik ga morgen zowaar de fietsenfabriek van SuperPro verblijden met een bezoek.
Ik heb nu tien beach-cruisers die ik verhuur aan de mensen, maar om echt geld te verdienen, moet ik eigenlijk het dubbele aantal hebben staan. Dat ga ik dus morgen proberen te bewerkstelligen. In Bocas heb ik een mannetje dat bezig is met het schilderen van een sign, en alle fiesten voorziet hij van een nummer en de naam: Bocas Bikes... Ik heb dus nu gewoon een eigen kleine onderneming. En zoals jullie zonder twijfel weten: ik ben alles behalve technisch, heb nog nooit van mijn leven een band geplakt... (al hoef je daar niet technisch voor te zijn, maar ik heb er nooit zin in gehad, das zeker). Dus kwam er een paar dagen geleden een jongetje aanlopen dat vroeg of ik hulp nodig had bij het repareren van mijn fietsen en de verhuur ervan! Als geroepen kwam het ventje! En goed dat ie is, zit geen minuut stil, altijd met schoevendraaiers in de weer, olie op de kettingen etc! Ik betaal hem $5 per dag plus 10% van de dagopbrengst, zo blij als een kind is ie! Daarnaast voer ik hem wel drie keer per dag, dus dat is zeker een prima baan dacht ik zo. Het restaurant is in rustiger vaarwater gekomen, en das met name zo omdat het nu op het eiland een stuk rustiger is. Genieten we maar even van, tot de drukte weer losbarst met pasen (Semana santa). Het hotel is nog steeds verre van af, maar begint slowly but surely vorm aan te nemen. Van de week worden mijn pleerol- servetten- en zeephouders van Kimberly Clark opgestuurd, en ik heb net vandaag waterdispensadors gekocht. Het komt uiteindelijk allemaal wel goed.
Zo, Carnaval reeds lang weer achter de rug, en klaar voor het volgende avontuur: Mariska en Ijla komen eraan! Yahoo! Vanmorgen miste ik gewoon op een haar na de boot. Mijn werkelijke boot bleek ik al gemist te hebben, maar een aardige Fox-collega wilde net wegvaren met zijn groep en toen mocht ik met hun meevaren, en ook maar gelijk mee met de bus totaan San Jose! Prima geregeld! In San Jose ben ik snel naar het hostel gesprint en mijn spullen gedumpt, en op naar het winkelcentrum, ofwel de mall!! Een van de nadelen van Bocas is dat het zo klein is en er op een winkel na, niks fatsoenlijks te winkelen valt, dus een stad eens in de zoveel tijd is voor een vrouw gewoon noodzakelijk. Heb dus binnen no-time een broek, rokje, shirtje en slippers op de kop getikt! Helemaal blij ben ik ermee. Was zowiezo heerlijk om Bocas te verlaten deze ochtend. Sinds ik terugkwam in november, ben ik twee keer in Costa Rica geweest, maar verder dan Limon was ik niet gekomen, en beide uitstapjes stonden in het teken van het aanschaffen van fietsen. Dat is dit keer eigenlijk voor een gedeelte niet veel anders, want ik ga morgen zowaar de fietsenfabriek van SuperPro verblijden met een bezoek. 
Ik heb nu tien beach-cruisers die ik verhuur aan de mensen, maar om echt geld te verdienen, moet ik eigenlijk het dubbele aantal hebben staan. Dat ga ik dus morgen proberen te bewerkstelligen. In Bocas heb ik een mannetje dat bezig is met het schilderen van een sign, en alle fiesten voorziet hij van een nummer en de naam: Bocas Bikes... Ik heb dus nu gewoon een eigen kleine onderneming. En zoals jullie zonder twijfel weten: ik ben alles behalve technisch, heb nog nooit van mijn leven een band geplakt... (al hoef je daar niet technisch voor te zijn, maar ik heb er nooit zin in gehad, das zeker). Dus kwam er een paar dagen geleden een jongetje aanlopen dat vroeg of ik hulp nodig had bij het repareren van mijn fietsen en de verhuur ervan! Als geroepen kwam het ventje! En goed dat ie is, zit geen minuut stil, altijd met schoevendraaiers in de weer, olie op de kettingen etc! Ik betaal hem $5 per dag plus 10% van de dagopbrengst, zo blij als een kind is ie! Daarnaast voer ik hem wel drie keer per dag, dus dat is zeker een prima baan dacht ik zo. Het restaurant is in rustiger vaarwater gekomen, en das met name zo omdat het nu op het eiland een stuk rustiger is. Genieten we maar even van, tot de drukte weer losbarst met pasen (Semana santa). Het hotel is nog steeds verre van af, maar begint slowly but surely vorm aan te nemen. Van de week worden mijn pleerol- servetten- en zeephouders van Kimberly Clark opgestuurd, en ik heb net vandaag waterdispensadors gekocht. Het komt uiteindelijk allemaal wel goed.
