Panama`s Paradise Reviews on Tripadvisor

Saturday, September 29, 2007

Zaterdag-avond! Yahoo!

Zo, inmiddels een hele normale week doorgemaakt in Bocas, bijna twee alweer. Vanavond is het zaterdag-avond, en ik moet ineens denken aan dat liedje: Saterday night, een of ander blond grietje uit Scandinavie ofzo. Daphne is Yannick ff bij de buren aan het instoppen en als die terug is gaan we lekker eten in de Casbah. Vanavond heeft de Barco Hundido een live-band uit Panana-City, dus dat wordt vast lachen. Vanavond slaap ik ook weer in mijn eigen huisje, want Janine, Gregory en Jahsara zijn weer thuis. Kreeg ik eerst een uitbrander omdat ik de planten geen water gegeven heb, jaaa dààg! Ok, ben ik idd vergeten, maarre ik ben daar de afgelopen vier dagen ook echt alleen maar binnen gelopen om te slapen en verder nix, dus daar heb ik geen zin in. Vandaag heb ik eindelijk de tekening gekregen van het perceel dat Bartho en ik gaan kopen. Die zou maandag al hier zijn, maar zaterdag komt in de buurt, we zijn tenslotte in Panamà, en niet in Nederland, dat is iets wat ik me wel weer gerealiseerd heb sinds ik terug ben, men the peolpe are so fucking slow.... In totaal ietsiepietsie meer dan 250 m2. En na lange tijd, hebben Antoney en ik (spijkers en stukjes bamboo aangevend) de omheining van mijn huis afgemaakt. Ziet er goed uit, super chill. Vandaag heb ik weer een oude rammelkast van een fiets verkocht. Volgende week ga ik een paar daagjes een reis overnemen van een collega. Dan ga ik gelijk van de gelegenheid gebruik maken en nieuwe fiesten aanschaffen voor het hoogseizoen. Al die verroestte wrakken snel van de hand doen, het is hier bijna quincena, dus de mensen krijgen weer betaald... Aprovecha! Maar het is hier hardstikke gezellig met Daphne en Yannick in huis. Zij hebben hier vorig jaar een half jaar gewoond, dus hebben zo hun eigen amigo`s en bezigheden. En tussen alle bedrijven door gaan wij gezellig op stap en doen we leuke dingen. Yannick rijdt rond op een kleine banana-bike van Bocas Bicis en die was gelijk de eerste dag al gestolen bij het zwembad van Mango Resort. Ik op speurtocht door mijn eigen ¨hood¨ Saigon, want daar zouden de daders vandaan komen. Links en rechts een beloning van $20 uitgeloofd, maar diezelde avond kwam amigo Antoney de bike al terug brengen. Wat het verhaal hier nou weer achter is komen we ws nooit te weten, maar ik ben iig blij dat ik her- en der wat mensen ken. Buurman Henk is ook weer terug uit NL, dus samen hebben we de laatste gebeurtenissen ( en sappige details.., red.) in onze levens weer lekker door kunnen nemen onder het genot van een stukkie papaya en een zwaar sjekkie ( uit NL). Ik heb ook nog een bezoekje gebracht aan mijn amiga (en ex-collega) Diasmine in de swomp, de manglare van Bocas. Dat is toch ongelofelijk, wat een contrast: deze mensen wonen binnen een straal van een kilometer van alle hotels af en ze hebben gewoon geen electriciteit hier.... En wat een tering-zooi, ik ga van de week nog een keer terug en dan neem ik mijn camera mee, dan kunnen jullie het met eigen ogen zien. Maargoed, Diasmine heeft een nieuw dochtertje, inmiddels 4 weken oud en heeft nog geen naam, laat staan dat ze regregistreerd staat... Het is een meisje dus ik heb al geopperd dat er niks mis is met de naam Jenny, aangezien ik Diasmine ook zeker niet uitsluit als naam voor mijn dochtertje ooit... (als ik zo gelukkig mogen wezen, en wannneer dan for crying out loud...). Andere middag heb ik met Daphne en Yannick gehangen in het zwembad van Swan`s Key, in het dorp, wat een geniale vondst, fuck Mango Resort! Zeker nu ik de vis-kroketjes besteld heb, om je vingers bij op te eten en veel beter dan dat fantasieloze voedsel dat ze serveren in Mango Resort (en die fietsen die daar gestolen worden...)

Monday, September 24, 2007

Zo, nu ik weer een week terug ben in Bocas, en zo geod als geinstalleerd, vind ik het tijd om eens wat te schrijven over mijn tijd in Nederland met mijn familie, en alle nieuwe familieleden. Mijn broer heeft inmiddels een huis vol: Julia (5), Jesse (net drie geworden) en Casper het babytje van een paar maanden. Jesse en Julia heb ik volledig gemist toen ze kleine baby`s waren, maar Casper heb ik nu gezien, meegemaakt en volop van genoten. Wat een heerlijk ventje is dat zeg. Op woensdag, sinds jaar en dag traditie, eten we met de familie Rolink, maar inmiddels niet meer bij Herman maar bij Emiel thuis in Houten. Afentoe bleef ik dan slapen en zodoende heb ik wat meer gezien van wat zich afspeelt in huize Rolink te Houten. Emiel ging op een morgen naar beneden met Julia en Jesse en vroeg mij, nog slaperig op mijn luchtbedje of ik Casper mee naar beneden wilde nemen. Nadat zij met een kabaal alsof ze het huis afbraken naar bedenen aftogen, deed ik stilletjes de deur open van Casper. Casper is zo`n snel babytje, net een paar maanden maar is al hevig bezig om zichzelf omhoog te trekken. Ook deze morgen, probeerde hij uit alle macht om met zijn hoofd boven zijn eigen ledikantje uit te piepen om te kijken wat er allemaal aan de hand was en wanneer iemand hem nou eens zou komen halen. Zo schattig, dus hij zag me, en kreeg ik een glimlach van oor tot oor! Zelden zo´n vrolijk kindje gezien! Jesse vierde zijn derde verjaardag en Julia is al aan het wisselen, loopt rond met een fietsenstalling. Gekkenwerk. In ieder geval heb ik denk ik op deze twee voldoende indruk kunnen maken, zodat ze zich herinneren wie die tante Jenny in Panamà ook al weer is! En dan Pam, mijn allerliefste nicht, heeft inmiddels ook alweer twee kinderen: Marieke (net twee geworden) en Abel, een te schattig stampertje van net een half jaartje. Op Mariekes verjaardag is bovenstaande foto genomen, alle kinderen lachend om mijn tante Pam die gekke bekken trekt. Zo leuk! En nog meer goed nieuws, mijn neef Pim en zijn vrouw Ingrid zijn ook zwanger! Ojee, weer een reden om naar huis te komen volgend jaar!

Zo, mijn potje met eten staat op het vuur, nog net even de tijd om een klein beetje te vertellen over mijn dag van vandaag. Vanmorgen werd Shanna hier afgezet en ging ik een dagje babysitten. Samen op de fiets naar het dorp gereden want we zouden eieren gaan verven, hoe komt ze erop. Wij een doos eieren gekookt en geverfd, en daarna kwam het leukste. Eieren verstoppen en pasen spelen. Dus allebei een aantal keer door de tuin die eieren voor elkaar verstoppen en weer opzoeken. Ik had een eitje verstopt op het balkon van mijn vogelhuisje, volgende ronde had zij er drie in weten te proppen, die ik er geen mogelijkheid meer uitkreeg, behalve door het dakje te slopen. De laatste verstop-ronde was Shanna zo enthousiast met verstoppen dat we uiteindelijk drie eieren niet meer terug konden vinden. Tegen de middag raakte ik lichtelijk uitgespeeld en zijn we naar het strand van Saigon gegaan, nou niet echt helder water om zo maar te zeggen. Maar een beetje prikbeestjes en algen daar heeft zo´n kind geen moeite mee... Gelukkig kwam er snel versterking in de vorm van een van Shanna´s vriendinnetjes, dus hoefde ik alleen baywatch uit te hangen. Nadat de lucht onheilspellend donker werd zijn we met z´n drieen naar huis gegaan en heb ik ze met allerlei emmers water onder de douche gezet (fuckerdefuck, nog niet een keer normaal kunnen douchen sinds ik terug ben). Maar zij vonden het allang best, in de weer met flessen shampoo en douchegel en een gegiechel kwam er uit de badkamer. Daarna kwam Elvira de echte oppas de meiden ophalen en heeft ze me even geholpen al mijn zooi van mijn vlierinkje af te halen. Zat ik in een keer met een huis waarin een bom ontploft was, terwijl het net allemaal aan kant was. Dus toen ik daar net mee bezig was kwam amigo Antoney langs met een bomba om mijn huis te fumigeren (bespuiten tegen ongedierte zoals mieren, termieten, kakkerlakken en gekko´s). Die gekko´s zijn geweldig, en zijn allemaal mijn vriendjes, maar in zulke getalen kan niet de bedoeling wezen, want die schijten de hele boel onder en zonder schaamte zitten ze van je glas mee te slurpen. Dus morgenochtend heb ik ws een huis bezaaid met dode diertjes, bah. Maargoed, morgen ben ik alweer een week thuis en voel me ingeburgerd alsof ik nooit zo lang ben weggeweest. Vanavond vroeg slapen want morgen ga ik een actievolle dag tegemoed. Ben ook bekaf want ik had gisteren een beetje moeite met in slaap vallen, na dat avontuur van gisteren-nacht...

Sunday, September 23, 2007

Als alle dagen waren zoals zondag...

Zondag! Waar ook ter wereld een heerlijke dag! Ook deze eerste zondag in Panama weer paradijselijk doorgebracht. Had een afspraakje met Papito (8) en Maritza (10) om naar het zwembad te gaan. Om 11 uur stond ik bij ze voor de deur en hebben we samen onze fietsen opgehaald bij Bocas Bicis. Door plassen heen scheurend, acthter elkaar aan racend kwamen we aan bij Playa Mango Resort. Balletjes overgooiend, liggend op de bodem, wie het snelst naar de overkant kon komen en handstandend hebben we de ochtend doorgebracht. Na de hamburgers weer vol door alle plassen heen op weg naar huis. Maritza is dinsdag jarig en ik mag ook komen om 1 uur al ze taart gaan eten. Maarre que no falla, zei Maritza (dat je het niet laat afweten!) want mijn juf zegt dat gringos altijd fallan! Oeps, stress, dindag om 1 uur taart eten!!! Hierna ben ik naar de casa van Gregory gegaan. Janine en Jahsara komen over een paar dagen weer thuis en of ik even kon helpen schoonmaken en alles klaarmaken voordat Gregory naar San Jose moet om de hele familie op te halen. Janine en ik hebben in de afgelopen periode dat ik in NL was, ook een paar dagen doorgebracht samen. Op Mystery Land hebben we elkaar met veel geluk weten te treffen en daarna hebben we bij Ruth in Adam geslapen. Lachen was het, en als echte toerisiten hebben we het Anne Frank huis bezocht. Hoogtepunt van deze dagen was zeker Amsterdam By night. Ruth was alvast naar huis gegaan en wij samen zijn toen her en der blijven hangen. Toen we naar Ruths stulpje wilde terugkeren, reed er net op dat moment een fiets-taxi voorbij! Nou kan het nog toepasselijker: de twee chicks van Bocas Bicis in een fiets-taxi in Amsterdam, of all places... por favor. Dikke lachkick gehad! Maargoed, Gregory en ik in de weer met emmers water, schoonmaakdoekjes en bezems etc. Is goed gelukt, alles spick and span! Daarna een wijntje gedronken bij Scha thuis en Twister gespeeld met Shanna (dochterjte Scha) en buurtmeisje. Me laten insmeren met after-sun, want ben gewoon verbrand! Nu net ff snel een broodje uit de oven met kaas! Morgenochtend komt hopelijk computer-nerd, want deze computer is zo vol van virsussen dat het een echte slow-ass is geworden inmidddels, een mailtje versturen duurt zomaar een kwartier. Dat kan de bedoeling niet wezen, por supuesto! En morgen moet Scha naar het vaste land dus heb ik Shanna hier gezellig over de vloer als oppas-kindje! Gaan we eieren verven, kreeg ik te horen, dus gaan we dat maar doen. Had nog even met Sander willen kletsen vandaag, maar door het tijdsverschil is er uiteindelijk niks van terecht gekomen, dusse morgen weer een kans! Voor als er nog iemand is die bij wilt kletsen, hier volgen de goedkope nummers waarop ik te bereiken ben: 0900-1919 (0,02 c/m naar vast) op 00 507 757 9986. Of op 0900- 1717 (0,05 c/m naar mobiel) op 00 507 64460787. Hoop morgen ook van Bartho te horen wat we nou gaan doen, wil graag een panamase B.V. oprichten, een S.A. genaamd. Krijg morgen ook de tekening van het perceel, dus aktie in de taxi! Zo, bijna slapen, hopelijk geen andere ongenodigde gasten vanavond... aahhh! Tot snel! Adios! Jenny

Thursday, September 20, 2007

Back in Bocas!

Zo, kan niet anders zeggen, maar wat een heerlijkheid om weer thuis te zijn! Ik heb me de afgelopen periode in Nederland zo goed vermaakt, dat ik nauwelijks aan Bocas gedacht heb. Maar nu ik weer terug ben, weet ik weer waarom ik het zo ontzettend naar mijn zin heb hier. De geluiden en chaos om me heen: spelende kinderen, vlagen van allerlei soorten muziek en dan het liefst door elkaar heen, blaffende honden en alle andere geluiden van de verschillende bezigheden van de mensen om me heen. Beetje jammer was dat op de dag van mijn terugkomst mijn electriciteit was afgesloten, dus moest ik met een verlengsnoer en de buren in de weer. Scha was jarig dus zijn we gezellig gaan eten met wat mensen en daarna nog even de kroeg in... Gezellig! En eenmaal in mijn bedje onder schone lakentjes, begon het ook nog te regenen `s nachts! Dat heb ik pas gemist: een tropische hoosbui op het zinken dak, en ik lekker knus in mijn bedje. Beetje jammer was die ouderwets betonne kop die je krijgt van teveel panamese rum de volgende dag! Maar en dagje huis schoonmaken en in tuintje wroeten doet wonderen! Heb een buurtvriendje Armando van 9 opgetrommeld en die heb ik aan de arbeit gezet. Muziekie erbij, glaasje cola en pepernoten en daar gingen we. Ons uit de naad gewerkt en `s middags vertrok ie met een knisperend tientje op zak, helemaal blij was ie. Maar vandaag kwam ie me nog even helpen met de keuken en vroeg ik of ie er al wat voor gekocht had: Ja, avondeten voor hem en zijn familie: kip, rijst en bonen... damn. Gesproken met opa, die helemaal blij is met de vooruitzichten van een koop. Ook met een advocaat gesproken, maar die moet ik morgen weer een bezoekje brengen om alle vragen die ik heb op hem af te vuren... En believe me, dat zijn er een heleboel. Wat ik wel een beetje vergeten was, is de mañana-mañana mentaliteit van de panamezen. Mijn electricien en computer-nerd zouden beide hier zijn om vier uur, maar geen een is komen opdagen. Dat geloof je toch niet. Maar helaas heb je die mensen toch echt nodig, zeker met die slow-ass computer van mij! Kreeg net bezoek van een handje vol buurtkindertjes dus kwam even een praatje maken. Verraadt een vriendje drie anderen dat zij zich verstopt hadden in de cayuco waar de planten instaan. En idd was mij al opgevallen dat er een grote open ruimte was onstaan, op een of andere manier. Vervolgens werd er gevraagd of ik ook ¨confites¨ heb, dus heb ik ze ook een bakje pepernoten gegeven, waarop eentje het op hondebrokken vond lijken... Daarna wilden ze ook nog even slingeren in mijn net vers gewassen hangmatten, maar binnen no time werd ik geroepen omdat iemand een tik had uitegdeeld dus heb ik ze maar weer weggestuurd. Dus tot zover het wel een wee op een eiland in de cariben! Oja, de electricien is nog gekomen. Bleek mijn licht het wel te doen maar de lamp aangesloten op een andere switch... Vaag!
En deze kindertjes zijn trouwens Papito en Maritza met hun outfit als ze net van de kerk vandaan komen. Kwamen ze speciaal showen zodat ik een foto van ze kon nemen...

Tuesday, September 18, 2007

Terug in Costa Rica

Oef, bijna 22 uur verder en aangekomen in mijn hostel Pangea in San Jose. Susan bracht me vanmorgen naar Schiphol met al mijn baggage. Een tas die het al begaf bij aankomst, flink in de weer met tape en toen inchecken. Deed die muts moeilijk omdat ik een enkele ticket had naar Costa Rica en geen retour (duh, ben hier toch ook gekomen joh!). Maargoed, na een opperhoofd erbij gehaald te hebben en het geluk mijn doorgeknipte oude paspoort bij me te hebben was er geen probleem. Aan alle stempels kon ik aantonen dat ik op ijn minst iets van woonachtig ben daaro. Nog even en dan is ook dat probleem van de baan, dan krijg ik een investeerders visum! Spannend! Nog een koffie met ma en toen afscheid met wat traantjes, want wie weet wanneer we elkaar weer zien.... Op Schiphol op de valreep een exemplaar gekocht van de secret, waar meedere mensen me ivm mijn plannen al over verteld hadden... In het vliegtuig veel geslapen, was zo moe. Overstappen in Orlando en liet ik gewoon mijn Panama-postre liggen bij de duane, shit! Kwamen ze net voordat de deuren dichtgingen terugbrengen, stress... Dat mij zoiets nou moet overkomen, haast ondenkbaar (ahum!). In de taxi werd Destiny van Budu Banton gedraaid, wat een onthaal, voel me gelijk thuis. Zit nu aan mijn eerste Pilsen en wederom Destiny op de radio.... Jajaja, nu weet ik het wel! Morgen nog acht uur in de bus en dan: Bocas! Eindelijk na meer dan vier maanden weer in mijn eigen bedje slapen, kan haast niet wachten. Ben zo benieuwd welke planten nu in bloei staan en of zich een jungle heeft ontwikkeld in mijn afwezigheid! Baal alleen dat ik uiteinlijk geen rubbere kaplaarzen gekocht heb in NL. Ben ook zeer benieuwd hoe de fietsen erbij staan, ga ze gelijk allemaal in de verkoop gooien, zodat ik volgende maand de hele bups kan vervangen voor nieuwe exemplaren, maar dan onder de vlag van Panama`s Paradise! Eigenlijk ook wel heel relaxt dat mijn aankomende reis gecancelled is, kan ik me volledig storten op mijn bedrijf. Stel je voor, gewoon een droom die uitkomt!